Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ Χ. ΚΑΣΙΜΗ ΚΑΙ Ο Γ. ΣΕΡΙΦΗΣ




18 Οκτώβρη 1977 : To απόγευμα πραγματοποιείται από οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτική αριστεράς διαδήλωση διαμαρτυρίας για τις δολοφονίες των γερμανών μαχητών της RAF (Φράξια Κόκκινος Στρατός) Α. Μπάαντερ, Γ. Ενσλιν και Γ.Κ. Ράσπε. Oι διαδηλωτές από την Ακαδημίας κατευθύνονται προς το Υπ. Εξωτερικών και τη Βουλή. Στο ύψος της οδού Ομήρου αστυνομικοί ανακόπτουν τους διαδηλωτές και ακολουθούν μικροσυμπλοκές και τραυματισμοί.
Αργότερα, όταν οι διαλυμένοι διαδηλωτές ξανασυγκεντρώνονται στο Πολυτεχνείο ακολουθεί νέα επίθεση των αστυνομικών και συλλήψεις.
20-10-1977 : Μάχη τα ξημερώματα ανάμεσα σε αστυνομικούς και ενόπλους έξω από τη λαχαναγορά του Ρέντη και κοντά στο εργοστάσιο της AEG. Οι ένοπλοι σκόπευαν να τοποθετήσουν βόμβα στο εργοστάσιο της γερμανικής εταιρείας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη δολοφονία των Γερμανών μαχητών της RAF. Τραυματίζεται βαριά στο κεφάλι ένας από τους ενόπλους : ο Χρήστος Κασίμης (ιδρυτικό μέλος του ΕΛΑ) καθώς και δύο αστυνομικοί, οι Στεργίου και Πλέσσας. Στον τόπο της σύγκρουσης βρίσκεται αυτοκίνητο με βόμβες. Αστυνομικοί "χτενίζουν" τη γύρω περιοχή για να βρουν τους άλλους ενόπλους.
21-10-1977 : Πεθαίνει ο Χρήστος Κασίμης. Το τραύμα του στο κεφάλι από τους πυροβολισμούς των αστυνομικών ήταν διαμπερές. Ο αρχιμπάτσος Καραθανάσης δηλώνει ότι ο Κασίμης ανήκε στην «εξτρεμιστική αριστερά» και ότι δολοφονήθηκε από τους συντρόφους του... Σκοπός του είναι να μη μαθευτεί ότι ο Κασίμης δολοφονήθηκε από αστυνομικούς. Από την αστυνομία ανακοινώνεται ότι γίνονται έρευνες για διεθνές κλιμάκιο αναρχικών τρομοκρατών στην Ελλάδα...

23-10-1977 : Κηδεύεται ο Χ. Κασίμης στο νεκροταφείο Χαλανδρίου. Εκατοντάδες σύντροφοί του τον αποχαιρετούν με σφιγμένες γροθιές και συνθήματα : "Θα εκδικηθούμε", "το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει". Τα συνεργεία της χωροφυλακής τραβούν χιλιόμετρα φίλμ... Η γυνάικα του Αλεξάνδρα Κασίμη τον αποχαιρετά: "Η κόρη μου και εγώ σ΄ευχαριστούμε για τον αγώνα σου. Ξέρω οι λαϊκοί αγωνιστές δεν χάνονται. Έχω εμπιστοσύνη στους συντρόφους σου και τους ευχαριστώ"...
24-10-1977 : Φτάνει στις εφημερίδες κείμενο της «Ε.Ο. ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΣΙΜΗΣ» όπου αναφέρονται με λεπτομέρειες οι ενέργειες της "Ομάδας για τη Διεθνιστική Αλληλεγγύη" για την πυρπόληση της αποθήκης και την ανατίναξη τμήματος του εργοστασίου της AEG, οι οποίες δεν ολοκληρώθηκαν μετά τη δολοφονία του Χ. Κασίμη από δύο αστυνομικούς (Πλέσσας, Στεργίου) με πολιτικά.

31-10-1977 :Συλλαμβάνεται στη δουλειά του, σ΄ένα εργοστάσιο της Αγ. Βαρβάρας, ο εργάτης Γ. Σερίφης σαν ένας από τους 3 ενόπλους της "Διεθνιστικής Αλληλεγγύης" που διέφυγαν τον κλοιό της αστυνομίας μετά την συμπλοκή στου Ρέντη και κατηγορείται μάλιστα ότι είναι αυτός σκότωσε τον Κασίμη...

Η περίπτωση του Γιάννη Σερίφη είναι μοναδική: Δεν πρόκειται για «συνήθη ύποπτο», αλλά για «αθώο με αναστολή». Μόλις απαλλάσσεται από κάποια κατηγορία, αμέσως μετά εφευρίσκεται μια νέα για να του ασκηθεί δίωξη.


Ο πραγματικός φάκελος του Γιάννη Σερίφη

Το «παραμύθι» της ζωής του μας το αφηγήθηκε ο ίδιος και σταχυολογούμε εδώ λίγα μόνο από τα πλούσια σε αγώνες κομμάτια της πολύχρονης δράσης του.

*Το 1962, μετά το στρατό, πηγαίνει στη Γερμανία και αμέσως εντάσσεται στο συνεχιζόμενο αριστερό μετεμφυλιακό κίνημα της κοινότητας και των συνδικάτων. Βιομηχανικός εργάτης στην AEG, στη Μερτσέντες και αλλού.

*Για δουλειά πηγαίνει το 1966 στην Αυστραλία, όπου συναντά το μαζικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και την υποχρεωτική επιστράτευση. Πολλοί Ελληνες συμμετείχαν, μαζί και ο νεαρός Σερίφης.

*Το πραξικόπημα του 1967 τον βρίσκει στην Αυστραλία και αμέσως αρχίζει να ετοιμάζει την επιστροφή του στην Ελλάδα για τον επικείμενο αγώνα. Εκείνη την ίδια εποχή άλλοι στην Ελλάδα ετοίμαζαν τις βαλίτσες για να την εγκαταλείψουν. Εξι μήνες συζητήσεις για την επιστροφή, αλλά στο τέλος έφυγε μόνος του ο Σερίφης.

*Αρχές του '68 φτάνει στην Ευρώπη (λόγω φακέλου η νόμιμη επιστροφή στην Ελλάδα ήταν αδύνατη) την περίοδο του γαλλικού Μάη. Ο Σερίφης συμμετέχει σε μαζικές διαδηλώσεις, εργατικές επιτροπές, νέες αριστερές οργανώσεις. Τότε καταλήγει στο «κίνημα της 20ής Οκτώβρη» και αγωνίζεται εναντίον της Χούντας.

*Στα μέσα του '72 συλλαμβάνονται στην Ελλάδα μέλη της 20ής Οκτώβρη. Ο Σερίφης καταδικάζεται ερήμην. Κι ο φάκελός του στην αστυνομία όλο και μεγαλώνει. Προσωπικοί του διώκτες ο διαβόητος χουντικός βασανιστής Χατζηζήσης και κάποιος Αντωνόπουλος.

*Την ίδια χρονιά οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν την Εντίθ Οικονόμου στην Αθήνα με κάρφωμα του άντρα της. Πάνω της βρίσκουν το τηλέφωνο του Σερίφη. Προσπαθούν να τον παγιδέψουν για να γυρίσει στην Ελλάδα. Χρησιμοποιούν και την ίδια.
Ο Σερίφης και οι σύντροφοί του όμως δεν πείθονται. Παρ' όλα αυτά, 4 Γερμανοί με τη 18χρονη τότε Σουζάνα Μπάουσινγκερ, αποφασίζουν να πάνε να την ελευθερώσουν. Συλλαμβάνονται αμέσως και βασανίζονται αλύπητα. Κάποιος «σπάει» και δίνει το όνομα του πιο «χτυπημένου», του Γιάννη Σερίφη. Ξανά στρατοδικείο και ερήμην καταδίκη σε 20 χρόνια.

*Το 1974 επιστρέφει στην Ελλάδα. Δεν βρίσκει δουλειά και πηγαινοέρχεται στη Γερμανία. Το '76 εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα. Πιάνει δουλειά στην AEG και συνεχίζει. Οργανώνει με τους άλλους εργαζόμενους κόντρα στο «εργοδοτικό» συνδικάτο τη μεγάλη απεργία των 77 ημερών. Η απεργία πετυχαίνει αλλά ο Σερίφης απολύεται. Είναι το κόκκινο πανί για τους εργοδότες. Προσωπικός διώκτης του τώρα πια είναι ο Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Πειραιώς Χρ. Καραθανάσης. Η αστυνομία της μεταπολίτευσης προσπαθεί να πετύχει αυτό που δεν κατόρθωσε η αστυνομία της Χούντας : να τον συλλάβει και να τον κλείσει στη φυλακή.

*Τον Οκτώβρη του 1977 γίνεται η συμπλοκή του Ρέντη. 11 μέρες αργότερα συλλαμβάνουν τον Σερίφη με την εξωφρενική κατηγορία ότι σκότωσε τον αδελφό του στενού φίλου του από τη Γερμανία, δηλαδή το Χρήστο Κασίμη. Η αστυνομία προσπαθεί να παραπληροφορήσει την κοινή γνώμη παρουσιάζοντας το Σερίφη ως δολοφόνο για να μην αποκαλυφθεί ότι ο Κασίμης πυροβολήθηκε από αστυνομικούς. Με μάρτυρες κατηγορίας αστυνομικούς, το άλλοθί του παρακάμπτεται. Ενας από τους τότε ανακριτές, όπως έγραψε το «Βήμα», ήταν ο Νασιάκος. Ο (υψηλόβαθμος αστυνομικός) Καραθανάσης στήνει σενάριο με ανύπαρκτο μάρτυρα που «αναγνωρίζει» το Σερίφη σε φωτογραφία. Επειδή η ασφάλεια δεν είχε φωτογραφία, παίρνουν από το βιβλιάριό του στο ΙΚΑ τη φωτογραφία του και ζωγραφίζουν μουστάκι. Το σενάριο αυτό δεν τόλμησαν να το παρουσιάσουν στη δίκη, αλλά ο Παπαχελάς το έχει στο βιβλίο του.

*Το κίνημα αλληλεγγύης στο Γ. Σερίφη εκείνο τον καιρό είναι αξιόλογο. Πολλοί είναι αυτοί που ζητάνε την αθώωσή του. Στη συναυλία συμπαράστασης στο Γ. Σερίφη που έγινε στις 9-1-1978 στο Σπόρτινγκ πήρε μέρος και η τραγουδίστρια Άννα Βίσση. Η σκευωρία που έχει στήσει η αστυνομία εις βάρος του Σερίφη θα καταρρεύσει. Η αποκάλυψη της σκευωρίας έπληξε ανεπανόρθωτα το γόητρο της αστυνομίας. Αθωώνεται στο δικαστήριο τον Ιανουάριο του 1979, όμως όλες οι πόρτες για δουλειά είναι κλειστές. Κανένας εργοδότης δεν θέλει να προσλάβει έναν αντιεξουσιαστή που ξεσηκώνει τους εργάτες εναντίον της εργοδοσίας.

*Το 1987 γίνεται η απόπειρα δολοφονίας κατά του Προέδρου της ΓΣΕΕ και μέλους της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ Γ. Ραυτόπουλου. Ο Σερίφης αυτή τη φορά έχει ακλόνητο άλλοθι, ήταν στη συνέλευση των μετόχων. Δεν συλλαμβάνεται, αλλά οι εφημερίδες και η αστυνομία προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως ένοχο χωρίς να διαθέτουν ούτε ένα ενοχοποιητικό στοιχείο.

*Η νέα δίωξη έρχεται το καλοκαίρι του 2002. Αφορά το καυτό θέμα της τρομοκρατίας. Αυτή τη φορά όμως την «πρωτιά» δεν την έχει ο Χατζηζήσης, ούτε ο Καραθανάσης, ούτε καν η ασφάλεια. Οπως λέει ο ίδιος: «Η αστυνομία είναι απόλυτα σίγουρη ότι δεν μετείχα πουθενά. Αυτή τη φορά με ανέλαβε μια ομάδα δημοσιογράφων και δικαστών».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου